مزه ی گَسِ عصرِ چهارشنبه!

بزار دوباره بهار بیاد باد موهاتو پریشون کنه آفتاب قشنگش چشماتو رنگ دنیای من بزار سبز شن درختای سر کوچه بزار دوباره آواز بخونه حسن تریاکی سر کوچه بزار ادمای ته قصه ما نباشیم که رفتنو بلدن که تنها موندن رو بزار عطر تنت جا بمونه بین دو دستام که من حتی به بادم حسودی میکنم وقتی عطر تو رو داشته باشه که منخیلی دلتنگم حتی وقتی دارمت

اینکه تو ی نقطه ای از زندگی باشی که هیچ چیز خوشحالت نکنه صدای آب صدای باد صدای همه پرنده های دنیا صدای ی نفری که مدام در گوشت بگه دوست دارم نقطه ای از زندگی که بخوای تنهایی هاتو با هیشکی شریک نشی اما وقتی تنها میشی بفهمی حتی این خودت رو که ۲۵ ساله داری تو آینه نگاش میکنی باهاش راحت نیستیبشینی براش شعر بخونی براش شام درست کنی براش چایی بیاری اما آخرش ببینی دوتا مُرده که عین غریبه سال های دور زل زدن بهم بزار ۲۰ خرداد بیاد میرم اتاق عمل اما میدونم بعد اینکه